موسوعة التاريخ الاسلامي، نوشته محمد هادي يوسفي غروي*
تاريخ اسلام از جاهليت تا رحلت پيامبر اسلام، نوشته مهدي پيشوايي، قم،‌ دفتر نشر معارف
 تاريخ اسلام ، نوشته رسول جعفريان در يك جلد ، فارسي
 الصحيح من سيره النبي ، نوشته سيد جعفر مرتضي عاملي لبناني در 35 جلد ، عربي.*
سيرى در سيره نبوى(ص) نوشته شهید مطهری
 پيامبر امّى نوشته شهید مطهری
سيره رسول خدا صلي‌الله عليه و آله، نوشته رسول جعفريان، قم، انصاريان
فروغ ابديت ، نوشته آيه الله سبحاني در 2 جلد ، فارسي
خاتم پيامبران ، نوشته ابوزهره ، 4 جلد ، از اهل سنت ، از انتشارات آستان مقدس رضوي به فارسي

در قرآن دو نكته زير بيان شده است:
1. بين انبياء نبايد فرق بگذاريد ; (الَّذِينَ آمَنُوا بِاللّهِ وَ رُسُلِهِ وَ لَمْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ أَحَد مِنْهُمْ )[1] ; «و كسانى كه به خدا و پيامبرانش ايمان آورده و ميان هيچ كدام از آنان فرقى نگذاشته اند...».

ابتدا باید دانست؛ كه الگو قراردادن شخصيت ها به اين معنا است كه اصول كلى و خط مشى آنان را شناسايى كرده و متناسب با شرايط زمانى پياده كرد؛ مثلاً عبادت، تقوا و عفاف، تربيت صحيح فرزند، خوب شوهردارى كردن، زهد و ساده زيستى، خدمت به تهى دستان، خدمات اجتماعى، هوشيارى سياسى، دانش وسيع دينى، شهامت در دفاع از حق و... از ويژگى هاى بارز آن حضرت بوده است و براى هر فرد مسلمان مى تواند الگو باشد.

از ديدگاه قرآن، مرگ فنا و نابودى نيست؛ بلكه انسان با تمام هويت و واقعيتش پس از مرگ، به حيات خود در برزخ ادامه مى دهد.
1. در آيات بسيارى از قرآن مجيد بر پيامبران گذشته سلام داده شده، در حالى كه از دنيا رفته بودند؛ «سلام على نوح فى العالمين».(1)

پس از رسول خدا، ظاهرا قرآن، به عنوان منبع اصلى شناخت مسايل عقيدتى وعبادى و سياسى، در جامعه اسلامى باقى ماند، اما از آن جا كه اين منبع ژرف نياز به مفسرانى آشنا با پيام وحى داشت و دستهاى سياست، اين مفسران واقعى (اهل بيت عليهم السلام) را در جامعه منزوى ساخته بود، با گذشت زمان، نيازهاى اعتقادى و پرسشهاى عبادى و مسايل مستحدث يكى پس از ديگرى رخ نمود و كسانى كه در جامعه به عنوان عالم و محدث شناخته مى‏شدند، ناگزير بايد جوابى را براى هر پرسش و مسأله تدارك مى‏ديدند!